- stimulus
- stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].I.A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).A.Lit.:B.
jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,
Plaut. Men. 5, 2, 112:parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,
Ov. M. 2, 127:aut stimulo tardos increpuisse boves,
Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,
Plaut. Ps. 1, 1, 54:aliquem stimulo fodere,
id. Curc. 1, 2, 40:dum te stimulis fodiam,
Cic. Phil. 2, 34, 86:numquam stimulo lacessat juvencum,
Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:stimulorum seges,
Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:stimulorum tritor,
id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,
i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:advorsum stimulum calces,
kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).1.A sting, torment, pang:2.mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,
Lucr. 3, 1019; cf.:subesse caecum aliquem cordi stimulum,
id. 3, 874:ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,
Plaut. Truc. 4, 3, 79:stimulos doloris contemnere,
Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:(res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,
id. ib. 3, 16, 35:stimulos in pectore caecos Condidit,
Ov. M. 1, 726.—A spur, incentive, incitement, stimulus:II.animum gloriae stimulis concitare,
Cic. Arch. 11, 29:quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),
id. Cael. 5, 12:quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,
id. Sest. 5, 12; cf.:defendendi Vatinii,
id. Fam. 1, 9, 19:omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,
Ov. M. 6, 480:ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,
id. F. 2, 779:non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,
Liv. 30, 14, 1:ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,
Cic. Rep. 1, 2, 3:ad dicendum etiam pudor stimulos habet,
Quint. 10, 7, 16:agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,
Liv. 2, 54; cf.:acriores quippe aeris alieni stimulos esse,
id. 6, 11:subdere stimulos animo,
id. 6, 34:in aliquem stimulis accendi,
Tac. H. 3, 45; cf.:suis stimulis excitos Moesiae duces,
id. ib. 3, 53:secundae res acrioribus stimulis animos explorant,
id. ib. 1, 15:acres Subjectat lasso stimulos,
Hor. S. 2, 7, 94:stimulos sub pectore vertit Apollo,
Verg. A. 6, 101:movere acres stimulos irarum,
Luc. 2, 324:accensae stimulis majoribus irae,
Stat. Th. 11, 497:dare stimulos laudum,
id. Achill. 1, 203.—In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:sudes, stipes),
Caes. B. G. 7, 73 fin.:se stimulis induere,
id. ib. 7, 82.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.